Geen rust


Hoe kan ik aan jou ontkomen?
Ik word zelfs in mīn dromen
achtervolgd door jou.
Hoe duister zijn je krachten,
je spookt door mijn gedachten;
ik verlang naar jou
eindeloze keren wil ik je bezweren,
ik roep je naam.
En ik vecht met fantasieën
maar je dwingt me op mīn knieën,
ik kan jou niet aan.

Ik woel in mīn slaap
en ik droom overdag:
onrust, mīn hart is van slag.
Ik dwaal door mīn huis
in het holst van de nacht.

Geen rust ...
Is er geen medicijn?
Ik wil mezelf weer zijn,
maar ik moet, ik moet je zien.
Geen rust ...
Ik kom aan niets meer toe,
Ik ben je voodoo moe,
maar ik moet, ik moet je zien.

Doktoren, professoren,
ze willen het niet horen:
er rust een vloek op mij
ik weet ze hebben veel ervaring,
maar vinden geen verklaring
voor die pijn in mij.

Ik woel in mīn slaap
en ik droom overdag:
onrust mīn hart is van slag.
Ik dwaal door mīn huis
in het holst van de nacht.

Geen rust ...
Is er geen medicijn?
Ik wil mezelf weer zijn,
maar ik moet, ik moet je zien.
Geen rust ...
Ik kom aan niets meer toe,
Ik ben je voodoo moe,
maar ik moet, ik moet je zien.


Door: Frans Bakker en Herman Schulte